| |
Spotkanie założycielskie toruńskiej Grupy Modlitwy św. Ojca Pio odbyło się 21 lutego 2005 r. o godz. 19.00 w Centrum Dialogu Społecznego przy ul. Łaziennej 22. Dzień wcześniej w niedzielę 20 lutego w czasie Mszy św. w Bazylice Katedralnej ojciec gwardian z Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów z Bydgoszczy głosił kazania o Ojcu Pio i grupach modlitwy.
Pierwsze Grupy Modlitwy powstały z inicjatywy Ojca Pio w 1947 r. jako odpowiedź na wezwanie papieża Piusa XII do zwyciężania modlitwą zła w świecie. Obecnie w Polsce i na świecie działa wiele takich grup i wciąż powstają nowe. Wszystkie one otrzymują zgodę miejscowego biskupa oraz są zapisane w rejestrze grup w San Giovani Rotondo we Włoszech.
Papież Pius XII mówił, że modlitwa jest konieczną "najmocniejszą bronią i nie ma takiej mocy, która potrafiłaby się jej oprzeć, ona ratuje w niebezpieczeństwie i zwycięża powaby świata. Módlcie się, módlcie się, módlcie się". Modlitwa jest kluczem do bożych skarbów, jest bronią w walce i tajemnicą zwycięstwa w każdym boju o dobro, a przeciw złu. Czegóż to nie może sprawić modlitwa uwielbienia i przebłagania, prośby i dziękczynienia? Ludzie modlitwy stanowią ewangeliczny zaczyn życia chrześcijańskiego, tajemnicy oporu wobec zła. Wezwanie Kościoła do modlitwy wyrażone przez papieża w czasie II wojny światowej nie pozostało bez odpowiedzi. "Przystąpmy do działania, zakasajmy rękawy - mówił o. Pio - jako pierwsi odpowiedzmy na wezwanie biskupa Rzymu!". W ten sposób doszło do powstania w San Giovani Rotondo pierwszych grup modlitwy, które stały się wspólnotami wiary. Jan Paweł II powiedział o nich, że podobnie jak wszystkie stowarzyszenia i ruchy katolickie chcą one uczestniczyć w budowaniu kościoła Bożego na ziemi zgodnie z nauką Jezusa streszczoną w modlitwie "Ojcze Nasz", a wyrażoną w prośbie "przyjdź Królestwo Twoje". Papież podkreślił, że uczestnicy tych grup naśladując pierwotną wspólnotę chrześcijańską z Jerozolimy winni modlitwę uczynić podstawą swojego chrześcijańskiego życia, modlitwą adoracji, modlitwą chwały, modlitwą błagania z Kościołem, przez Kościół i w Kościele. W ten sposób modlitwa jednostki staje się modlitwą wspólnotową.
Podstawowe założenia programu pracy Grup Modlitwy są zawarte w Statucie. Są to:
modlitwa i eucharystia, formacja poprzez katechezy i rozważanie Pisma Świętego, wspieranie dzieł miłosierdzia, zaangażowanie w sprawy społeczne oraz spotkania integracyjno-towarzyskie. Podstawowe cechy Grup Modlitwy Ojca Pio służą zatem zachowywaniu więzi między życiem i wiarą.
Grupa Modlitwy św. Ojca Pio zaprasza wszystkich chętnych do udziału w spotkaniach. Odbywają się one dwa razy w miesiącu: w pierwszy poniedziałek miesiąca oraz 23 dnia miesiąca w Piwnicy pod św. Janami. Rozpoczęcie każdego spotkania o godz. 18.30. Gościem przewodnikiem spotkań będzie o. Kapucyn. Kierownika duchowego grupy wyznaczy ks. proboszcz Marek Rumiński. Każdego 23 dnia miesiąca grupa zbierać się będzie na Mszy św. oraz adoracji Najśw. Sakramentu.
Anna Wesołowska
|
|
|
Skrócony życiorys Ojca Pio
Ojciec Pio urodził się 25 maja 1887 r. w Pietrelcinie, wiosce położonej kilka kilometrów od Benevento w Kampanii. Jego ojciec, Grazio Forgione, znany powszechnie jako "Razio" lub "Wuj Razio", dzierżawił kawałek ziemi i z tego utrzymywal rodzinę.
Matka, Giuseppa De Nunzio była kobietą bardzo pobożną. Ojciec Pio został ochrzczony w kościele Matki Boskiej Anielskiej, położonym w górnej części Pietrelciny, zwanej "Zamkiem". Na chrzcie otrzymał imię Franciszek. Był piątym z ośmiorga dzieci, biorąc pod uwagę także dwoje zmarłych w wieku niemowlęcym i jedno poronienie. Od wczesnych lat pomagał rodzinie w ciężkiej pracy na roli, a przede wszystkim przy wypasie owiec. Kiedy poczuł powołanie do życia zakonnego we wspólnocie ojców kapucynów, jego ojciec z radością podjął się pokrycia kosztów studiów i wyemigrował w tym celu do Ameryki.
Po ukończeniu piętnastu lat, Franciszek został przyjęty do nowicjatu w Morcone, gdzie 22 stycznia 1903 r. przywdział habit świętego Franciszka, przyjmując imię brat Pio.
22 stycznia 1904 r., ukończywszy rok nowicjatu, złożył śluby proste i rozpoczął studia przygotowujące do kapłaństwa, które odbywały się w różnych klasztorach prowincji zakonnej.
27 stycznia 1907 r. złożył śluby wieczyste, wiążąc się w ten sposób silniej z zakonem.
Słabe zdrowie zmuszało go jednak do przeplatania życia zakonnego okresami rekonwalescencji, spędzanymi w rodzinnej wiosce. Uważano go powszechnie za gruźlika do tego stopnia, iż obawiano się, że nie dotrwa do kapłaństwa, a jeśli nawet, to nie będzie w stanie żyć w surowej regule św. Franciszka. Silną wolą Ojciec Pio przezwyciężył jednak wszystkie trudności i 10 sierpnia 1910 r. otrzymał święcenia kapłańskie w katedrze w Benevento.
Jego zdrowie było nadal bardzo słabe, dlatego też - poza krótkimi okresami życia klasztornego - przebywał z woli przełożonych w swej rodzinnej wiosce.
W miarę swoich sił pomagał w pracy duszpasterskiej tamtejszemu proboszczowi, Don Salvatore Pannullo. Przełożeni z ojcowską troską obserwowali jego rozwój, utrzymując z nim częstą korespondencję, która odsłoniła przed nimi siłę ducha tego bardzo młodego brata.
Powołanie do wojska w listopadzie 1915 r. przerwało okres pobytu Ojca Pio w Pietrelcinie. Po ciągłych urlopach zdrowotnych, krótkich pobytach w rodzinnej wiosce i dłuższych w rozmaitych klasztorach, między innymi w San Giovanni Rotondo - w marcu 1918 r. zwolniono go w końcu z wojska z powodu obustronnego odoskrzelowego zapalenia płuc.
Latem tego samego roku wrócił do San Giovanni Rotondo, by nigdy już stamtąd nie wyjechać. 20 września 1918 r. obdarzony został zjawiskiem nadzwyczajnym - stygmatami. Pojawiły się one już wcześniej, w roku 1910, w Piana Romana w okolicy Pietrelciny, jednak dzięki jego modlitwom pozostały niewidoczne. Teraz ukazały się znowu, tym razem już na stałe, wywołując rozgłos. Wieść o świętości zakonnika rozeszła się po całym świecie.
Przybywali do niego tłumnie ludzie z wielu krajów, a Kościół i nauka stanęły wobec trudnego problemu. Pomimo tłumów, które go otaczały, ciekawości, polemik i sporów, Ojciec Pio z pokorą, wytrwałością i posłuszeństwem spełniał swe obowiązki duszpasterskie, zwłaszcza sprawowania Mszy św. oraz spowiadania wiernych. Spowiedzi stały się tak liczne, że zmusiły Ojca Pio do prowadzenia wyjątkowo męczącego trybu życia.
W ciągu kolejnych pięćdziesięciu lat w życiu Ojca Pio nie nastąpiły właściwie żadne zmiany: Msza św., spowiedź, spotkania z wiernymi potrzebującymi jego kierownictwa duchowego. Odwiedzały go w klasztorze znane osobistości: całe rodziny królewskie, mężowie stanu, wysocy dostojnicy kościelni, ludzie kultury i sztuki. Przybywały do niego tysiące ludzi wszelkich ras; wszystkim udzielał zdecydowanych wskazań dotyczących życia duchowego, ucząc napomnieniem i przykładem, że podstawą życia musi być modlitwa.
9 stycznia 1940 r. oznajmił o swoim wielkim projekcie, którego celem miała być pomoc cierpiącym. Przy realizacji tego projektu korzystał z pomocy swoich duchowych synów. Zbudowany ze skromnych, szczerych i spontanicznych darów, ofiarowanych przez wiernych ze wszystkich kontynentów, Dom Ulgi w Cierpieniu otworzył swe podwoje dla chorych w dniu 15 maja 1956 r., szybko zyskując życzliwość ludności, a szczególnie mieszkańców Apulii.
W 1959 r. Ojciec Pio ciężko chorował przez cztery miesiące. Po wyzdrowieniu rozpoczął na nowo życie modlitwy i kierownictwa duchowego.
Korzyści płynące z jego przykładu - z jego poświęcenia na rzecz dusz ludzkich - były wprost niezliczone. Imponująca jest liczba osób, które zawdzięczają Ojcu Pio duchową przemianę. Niezliczone są również korzyści materialne uzyskane dzięki jego modlitwie.
Zmarł 23 września 1968 r. w wieku 81 lat, podczas wykonywania swoich codziennych obowiązków. Jego nauka pozostaje jednak żywa.
Od 1973 r. gromadzone są dokumenty przygotowujące proces beatyfikacyjny. Sam proces beatyfikacyjny rozpoczął się 20 marca 1983 r.
Dnia 2 maja 1999 roku papież Jan Paweł II wobec zgromadzonych w Rzymie na Placu św. Piotra, na Placu na Lateranie i w samym San Giovanni Rotondo (bezpośrednia transmisja telewizyjna na cały świat) setek tysięcy wiernych (około 1, miliona) ogłosił O.Pio błogosławionym.
Opisy doznanych łask, czy uzdrowienia należy kierować na adres :
Postulazione della Causa P.Pio,
Convento dei Cappuccini
71013 San Giovanni Rotondo (FG)
|
|
