Św. Tomasz z Akwinu
(28 styczeń)

Św. Tomasz z Akwinu, dominikanin, doktor Kościoła (1226 - 1274). Urodził się na zamku Roccasecca niedaleko Akwinu jako syn rycerza. Wychowywał się w klasztorze Monte Cassino. Podczas studiów na uniwersytecie w Neapolu wstąpił do zakonu dominikanów, co spotkało się z dezaprobatą rodziny. Wszelkimi sposobami, włącznie z dwuletnim aresztem domowym, próbowano zmienić jego decyzję. Bezskutecznie. Dalsze studia odbył w Kolonii, przyjął święcenia kapłańskie. Wykładał na macierzystych uczelniach, w Rzymie oraz na dworze papieża Urbana IV Kaznodzieja, poeta, ale przede wszystkim wielki myśliciel, człowiek niezwykłej wiedzy, którą umiał połączyć z nie mniej wielką świętością. Powiedziano o nim, że "między uczonymi był największym świętym, a między świętymi największym uczonym". W swej skromności odmawiał kilkakrotnie propozycji zostania biskupem. Stworzył zwarty system nauki filozoficznej i teologii katolickiej, zwany tomizmem. Wywarł głęboki wpływ na ukierunkowanie zachodniej myśli chrześcijańskiej. Jego spuścizna naukowa obejmuje dziesiątki tomów. Zadziwia w nich uniwersalizm podejmowanych zagadnień, głębia i prostota wyjaśnień, błyskotliwość myśli. Św. Tomasz zmarł w drodze do Lyonu, podążając na sobór. Miał 48 lat. Jest doktorem Kościoła. Patron dominikanów, szkół katolickich, księgarni, studentów, teologów. Opiekun podczas sztormów.
W ikonografii św. Tomasz przedstawiany jest w białym habicie dominikańskim, w czarnym habicie i białym szkaplerzu. Jego atrybutami są: anioł, gołąb; infuła u nóg, której nie przyjął; kielich, kielich z Hostią, księga, laska, model kościoła, monogram IHS, monstrancja, pióro pisarskie, różaniec, słońce na piersiach, które symbolizuje jego Boską inspirację. Jego znakiem jest także Chrystus w aureoli.

Bł. Julian Maunoir
(28 styczeń)

Bł. Julian urodził się 1 października 1606 roku w St-Georges-de-Reintembault we Francji. W roku 1625 wstąpił do zakonu jezuitów; święcenia kapłańskie przyjął w 1637r. Wielkim pragnieniem Juliana było zostać misjonarzem w Kanadzie, jednak przełożeni wysłali go niedaleko - bo do francuskiej Bretanii. Mimo bolesnego rozczarowania decyzją przełożonych, prowadził tak owocną działalność, stosując w katechizacji przedstawienia, pieśni, malowidła, procesje, że podobno przez pierwsze dwa lata pobytu w Bretanii nawrócił na wiarę katolicką 30 tysięcy ludzi. Wokół siebie zgromadził około 1000 kapłanów, którzy wspomagali go w jego pracy i dla których założył dom rekolekcyjny.
Bł. Julian zmarł 28 stycznia 1683r. w Plévin w Bretanii w czasie podróży misyjnej. Beatyfikował go papież Pius XII 20 maja 1951r. Kanonizacja w toku.

Św. Julian z Cuenca
(28 styczeń)

Św. Julian urodził się około 1127 roku w Burgos w północnej Hiszpanii. Był kapłanem i archidiakonem w Toledo. Zasłynął swoimi zdolnościami kaznodziejskimi. Z tego powodu apostołował także w muzułmańskiej Kastylii. W 1196r. został wybrany drugim biskupem w Cuenca w Nowej Kastylii. Urząd ten piastował aż do śmierci w 1208r. W pamięci potomnych zasłynął jako dobroczyńca ubogich. W 1551r. nastąpiło zatwierdzenie kultu. Dzisiaj jest patronem diecezji Cuenca; jest też wzywany w modlitwie o deszcz.
W niektórych Kościołach wspomnienie św. Juliana z Cuenca obchodzone jest 5 września.

Bł. Karol Wielki (Charlemagne)
(28 styczeń)

Bł. Karol Wielki urodził się 2 kwietnia 747r. Był synem Pepina Małego, króla Franków. Po jego śmierci w 768r. Karol został królem. 25 grudnia 800r. papież Leon III koronował go na cesarza.
Karol był wybitnym władcą, ale apodyktycznym i bezwzględnym. W swojej chrześcijańskiej gorliwości często mieszał się w sprawy kościelne m.in. przypisując sobie prawo zwoływania synodów.
Zmarł 28 stycznia 814 roku w Akwizgranie. Został pochowany w kaplicy cesarskiej, którą sam zbudował i wielce sobie cenił. W ciągu wieków powstała z niej katedra akwizgrańska. W katedrze tej do dziś znajduje się relikwiarz, w którym Fryderyk II podczas swojej koronacji miał umieścić szczątki Karola; można też tam oglądać sarkofag, w którym początkowo Karol miał być pochowany.
W 1165 r. Rainald z Dassel, arcybiskup Kolonii i kanclerz Fryderyka Barbarossy, na żądanie Fryderyka i za aprobatą antypapieża Paschalisa III ogłosił Karola Wielkiego świętym. Jednak prawowity papież Aleksander III nie uznał tego aktu. Później miastom Akwizgran i Osnabrück pozwolono okazywać cześć Karolowi jako błogosławionemu. Papież Benedykt XIV (1740-1758) zatwierdził kult Karola Wielkiego.
Karol Wielki jest patronem nauczycieli, maklerów i cynowników.