Św. Łazarz z Betanii
(14 marzec)

      Według Ewangelii Łazarz należał do zamożnych obywateli żydowskich. Mieszkał z dwiema siostrami - Martą i Marią - na wschodnim stoku Góry Oliwnej, kilka kilometrów od Jerozolimy. Był bliskim przyjacielem Pana Jezusa. Kiedy Jezus był prześladowany przez Sanhedryn, w domu Łazarza znajdował bezpieczne schronienie. Na wiadomość o śmierci Łazarza Jezus przyszedł czwartego dnia i wskrzesił go.
      Więcej wiadomości o życiu Łazarza Ewangelie nie podają. Tradycja jednak przekazała nam aż dwie legendy o nim.
      Według pierwszej legendy po śmierci Jezusa Łazarz został biskupem na Cyprze, tam też umarł i tam do dzisiaj pokazywany jest jego grób.
      Druga legenda opowiada, jak Żydzi wywieźli Łazarza wraz z siostrami na dziurawym statku na Morze Śródziemne, żeby ich utopić. Cudem jednak ocalał i wylądował u wybrzeży Francji w pobliżu Marsylii, w której miał zostać pierwszym biskupem. Dziś aż dwa miasta francuskie: Autun i Avallon chlubią się posiadaniem jego relikwii.
      Pierwotne chrześcijaństwo otaczało Łazarza wielką czcią. W Betanii wystawiono mu dwa sanktuaria: jedno w miejscu, gdzie miał stać jego dom, a drugie tam, gdzie był grób.
      Imię Łazarz pochodzi z hebrajskiego - od biblijnej formy Eleazar - Bóg wspomaga.
      Niektóre kalendarze wspominają Łazarza pod datą 17 grudnia, jednak marcowa data ma uzasadnienie w tradycji, bowiem w IV wieku właśnie wtedy urządzano procesje z Jerozolimy do Betanii na pamiątkę wskrzeszenia Łazarza.
      Św. Łazarz jest patronem rzeźników, grabarzy, trędowatych, leprozoriów i żebraków.
      W ikonografii przedstawiany jest najczęściej w scenie wskrzeszenia. Często jest też przedstawiany jako biskup lub też razem z siostrami - Marią i Martą; zazwyczaj wszyscy troje siedzą w łodzi.

Bł. Paulina z Turyngii
(14 marzec)

      Bł. Paulina urodziła się w 1067 roku. Dwukrotnie wychodziła za mąż i dopiero po śmierci drugiego męża zdecydowała się na samotne życie. Wraz z kilkoma innymi kobietami w 1106r. udała się do Lasu Turyńskiego i założyła tam podwójny klasztor Cella Mariae (dziś Marienezella bądź Paulinzella koło Gery). Zamieszkali w nim mnisi ze słynnego opactwa benedyktyńskiego Hirsau w Schwarzwaldzie. Sama zaś przez jakiś czas wiodła pustelnicze życie w klasztorze żeńskim w Münsterswarzach w Bawarii. W 1107r. wybrała się w podróż do Hirsau, jednak zmarła w drodze 14 marca.
      W 1122r. szczątki Pauliny przeniesiono do nowo zbudowanej bazyliki w Paulinzelle i złożono we wspaniałym grobowcu. W 1525r. kościół ten został zniszczony.

Św. Matylda, królowa
(14 marzec)

      Św. Matylda, królowa (895 - 968). Córka księcia saskiego Teodoryka i Reinhildy - pochodzącej z duńskiego rodu królewskiego. Wychowywała ją babka - ksieni klasztoru w Herford. Mając 14 lat poślubiła Henryka Ptasznika, który w dziesięć lat później został królem Niemiec. Była matką pięciorga dzieci - m. in. Ottona I, cesarza. Po śmierci męża oddaje się modlitwie i czynom miłosierdzia. Codziennie gościła przy stole ubogich, widząc w nich samego Chrystusa. Była fundatorką kościołów i klasztorów. Ostatnie lata spędziła w opactwie w Kwedlinburgu. Tam też w kaplicy zamkowej została obok męża pochowana.